Rondrijden in Aruba

Mijn wekker stootte een afgrijselijk geluid uit na amper drie uur te hebben geslapen.
Toch bleef ik niet liggen, omdat ik echt het eiland nog een beetje meer wou gaan verkennen. Om tien uur konden we dan ook echt vertrekken en de toeristische hotspots van Aruba gaan bekijken.

We startten met een kleine tussenstop in de supermarkt om enkele energiedrankjes te kopen voor onze opkomende trip. Daarna gingen we naar de Alto Vista kapel.
We zagen een klein kapelletje op een heel afgelegen locatie in het eiland. Je kan het een beetje het Lourdes van Aruba noemen, want op de baan er naartoe vind je heel wat witte kruisbeelden die de bedevaarders een hart onder de riem moeten stoppen bij hun goddelijke voettocht.
De natuur rondom deze kleine kapel is ook heel mooi. De droge woestijn is bezaaid met cactussen in alle vormen, groottes en formaten en rijken zo ver het oog kan zien.

Spijtig genoeg is het een beetje toeristisch en komt de ene na de andere bus zijn lading toeristen voor de kapel droppen.

Na een korte fotostop gingen we verder naar een andere bekende bezienswaardigheid op het eiland. De Natural Bridge. Een brug die door de woeste zee is geschapen en nu een erg mooi uitzicht op de zee biedt. Spijtig genoeg is de oorspronkelijke brug enkele jaren geleden ingestort en vind je nu alleen nog het puin en zijn baby bridge broertje op deze plek.
De kleinere brug is nog steeds erg mooi en zeker een bezoekje waard. Al is het maar om de mooie rondomliggende natuur te zien.
Niet ver van de brug ligt ook een oud huis waar mijnwerkers in verbleven. Recht daar tegenover vind je duizenden kleine steenhoopjes die zijn opgestapeld. Toeristen begonnen er mee en het werd duidelijk verdergezet, want nu zie je letterlijk duizenden van deze hoopjes.

Met het kleine autootje ging het hier iets trager op de onaangelegde wegen die naar dit moois leidden, maar we geraakten er en gingen ook veilig weer verder.

Het laatste deel van de dag zouden we graag doorbrengen aan de volledig andere kant van het eiland. Een prachtig strand met de naam Baby Beach. Het water is er zo ondiep dat het een beetje een baby strand is…

Onderweg naar dit strand toonde Jose me nog een ander, indrukwekkender, mijnwerkers gebouw. Hier zagen we geen enkele toerist. Op de plek waar we de auto parkeerden zag je een grote, zwarte plek.
Jose vertelde me dat enkele maanden geleden een lugubere ontdekking was gedaan nabij deze plek. Een brandende auto was teruggevonden met in de koffer een lijk.
Deze creepy plek werd plots nog veel enger! Maar toch… Mooi!

Enkele tientallen minuten later kwamen we aan op het kleine, maar prachtige strand. Ik had de hele dag nog niets gegeten en het was ondertussen al na tweeën. Ik had dus grote honger.
Gelukkig was er vlakbij Baby Beach een restaurant -met als thema ‘De Flinstones’- waar we een burger konden eten.

Na mijn eten en Jose’s frieten te hebben opgeschrokt, gingen we terug in de schroeiende hitte stappen en plantten ons neer tussen één van de tentjes die op het strand stonden.
Om de warmte toch een beetje te kunnen mijden gingen we in het water en kletsten we daar lekker door over van alles en nog wat.

Om vijf uur moest Jose werken en dus namen we na onze gezellige uitstap afscheid. Spijtig soms, dat je leuke mensen zo moet achter laten.

Morgen naar Curaçao!

Vond je dit een goed artikel? Geef je het dan 5 sterren? Bedankt!  In dit artikel staan enkele affiliate links. Wanneer jij iets boekt bij deze reisorganisaties krijg ik een kleine commissie op de boeking. Jij betaalt daarvoor niets extra. Je kan het dus zien als een manier om deze blog te steunen als je er iets aan hebt gehad. Ik gebruik deze reisorganisaties zelf ook, en ik zal alleen reismaatschappijen aanraden die ik zelf ook gebruik.